Miłość, mimo upływu czasu, pozostaje najbardziej poszukiwanym uczuciem – wszak każdy, nawet najbardziej cyniczny cynik, chce być kochany.
I chociaż pesymiści prognozują koniec prawdziwych relacji międzyludzkich, szanse na to, że świadomemu człowiekowi drugiego bliskiego człowieka zastąpi komputer, sztuczna inteligencja czy inna elektroniczna zabawka, są niewielkie.
Temat miłości zawsze na czasie i o tym wiedzieli poeci , wiedzą piosenkarze , wiedzą oczywiście ludzie.
Temat nigdy nieskończony – wszak miłość jest nieskończona.
Będzie opiewany i opisywany przez każdego z NAS bo przecież każdy ma SWOJĄ Najpiękniejszą miłość 
Jedna z najpiękniejszych francuskich piosenek wszech czasów!
Nie ma wieku, by marzyć o słowach tej pięknej piosenki.
Piękny utwór opiewający MIŁOŚĆ !!!!!!!!!!!
A ja tradycyjnie postaram się do tego tematu dorzuć dwoje trzy grosze
Przez wszystkie te tysiąclecia ludziom nie udało się rozgryźć zagadki, jaką jest miłość.
Na ile jest sprawą ciała, a na ile umysłu?
Ile w niej przypadku, a ile przeznaczenia? Dlaczego związki doskonałe się rozpadają, a te pozornie niemożliwie trwają
w najlepsze?
Ludzie nie znaleźli odpowiedzi na te pytania i ja też ich nie znam.
Miłość po prostu jest albo jej nie ma.
I wiem że przychodzi taka pora, kiedy nie żądasz niczego.
Kochać osobę, która cię odwzajemnia, jest cudem samym w sobie. Ale jeszcze lepiej, jeszcze ważniejsze jest znalezienie w nim pokrewnego ducha. Prawdziwie pokrewny duch to ten, który rozumie cię jak nikt inny, kocha cię jak nikt inny, który jest zawsze obecny, bez względu na to, co się dzieje .
Gdybym mówił językami ludzi i aniołów,
a miłości bym nie miał,
stałbym się jak miedź brzęcząca albo cymbał brzmiący.
Gdybym też miał dar prorokowania i znał wszystkie tajemnice, i posiadł wszelką wiedzę, i miał tak wielką wiarę, iżbym góry przenosił, a miłości bym nie miał,
byłbym niczym.
I gdybym rozdał na jałmużnę całą majętność moją,
a ciało wystawił na spalenie, lecz miłości bym nie miał,
nic mi nie pomoże.
Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest. Miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą;
nie jest bezwstydna, nie szuka swego, nie unosi się gniewem, nie pamięta złego;
nie cieszy się z niesprawiedliwości, lecz współweseli się z prawdą.
Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma.
Miłość nigdy nie ustaje,
[nie jest] jak proroctwa,
które się skończą, choć zniknie dar języków i choć wiedzy [już] nie stanie.
Po części bowiem tylko poznajemy i po części prorokujemy.
Gdy zaś przyjdzie to, co jest doskonałe, zniknie to, co jest tylko częściowe.
Gdy byłem dzieckiem, mówiłem jak dziecko, czułem jak dziecko, myślałem jak dziecko. Kiedy zaś stałem się mężem, wyzbyłem się tego, co dziecinne.
Teraz widzimy jakby w zwierciadle, niejasno; wtedy zaś [ujrzymy] twarzą w twarz.
Teraz poznaję po części, wtedy zaś będę poznawał tak, jak sam zostałem poznany.
Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość – te trzy: największa z nich [jednak] jest miłość.
Z Pierwszego Listu św. Pawła do Koryntian (1 Kor 13, 1-13)
